Gönül Gözlüm

Gözlerinle şimşek çaktın
Işığınla bana aktın
Melek yüzlüm, gönül gözlüm
Bakışınla beni yaktın

denizler kadar yücesin
boğazıma düğümlenir kelimeler
bilemem
sonunda neler olacak
yüzün ay parçası
canıma yetti artık
seherin yelinde savruldum gönül gözlüm

Sevdan düştü yanıyorum
daim adın anıyorum
benim nazlım, gönül gözlüm
yaran ile kanıyorum

vurgunum işte
vurma yüzüme suçmuş gibi
bir sevdam kaldı, sade ve duru
hüngür, hüngür ağlasam mı bilmem
yuğruldum aşkın hamurunda
suskunluğum boşa değil
boğulurum, sesim yetmez
arıyorum gözlerini, nerdesin gönül gözlüm?

Gözlerini benzetecek nesne bulamadım
Bu yüzden sana
‘gönül gözlüm’ diyorum
Gönül gözlüm…      

  Harun Yiğit

A...A....